ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 |
جمعه ها دلم سخت میگیرد و بیتابم میکند ، 6 روز هفته را با زندگان اینطرفی دمخورم و روز آخر هفته که فارغ از کار دنیائیام ناگهان یاد و خاطره ی آنطرفیها دلمشغولی من میشود و همین باعث میشود که گاهی شعری در ذهن و دلم خلجان کند . و این جمعه نیز از آن جمعهها بود .
سرودهای از سر دلتنگی ، تقدیم به هم محلیهای دوست داشتنیام
دردی کش میخانه من خانه بدوشم // سرمست می و بی خبر از باده فروشم
پایم همه جا ، دردسر شاه و گدایان // پای که خورَد نوبت من ، برسر و دوشم
دم زنم از ما و منی ، کمتر ز غبارم// هر جا که برَد باد ، چو موجی بخروشم
از طفلی شباب آمد و پیری ، ز پی آن// با مرگ چه آید بسرم ، خرقه چه پوشم
من بی خبر از گردش ایّام ، ز تقدیر // دائم چو خُم باده ، ندانسته بهجوشم
نقشی بهرخ خاک ، ولی نقش بر آبم // سرگشته در این وادی پُر جوشوخروشم
خاکی به کف کوزهگر و کوزهگرانم// میسوزم و لببسته و مبهوت و خموشم
بازار قیامت همهشب گرم قیام است //من بیخبر از گرمی و از نقش و نقوشم
ایننوبتِ چندم،ز منوگردشچرخست //اینمسئله سرّیاست ، بگفتار سروشم
از خاک بر آری سر و در خاک نهی سر
ساقی چو داد باده ، چنین خواند بگوشم