منسوب به حافظ

این چه شور است که در دور قمر می‌بینم

همـــــــه آفاق پر از فتنــه و شــر می‌بینم

دختــــران را همه در جنگ و جدل با مــادر

پســــران را همه بدخواه پـــــــدر می‌بینم

هیــچ رحمـــی نه بـــرادر به بــــ رادر دارد

هیــچ شفقـت نه پـدر را به پســر می‌بینم

اسب تازی شـــــــده مجـروح زیــــــر پالان

طـــوق زریــن همه بر گردن خـــر می‌بینم

ابلهان را همه شریت ز گلاب است و شکر

قـــوت دانا همه از خون جگـــــــر می‌بینم

هـــــر کسی روز بهـــــی می‌طلبد از ایام

مشکل این است که هر روز بتـر می بینم

پنـــد حافظ بشنو ، خواجه برو نیکـــی کن

که من این پنـــــد به از گنـج گهر می بینم