اندک حقی از حقوق بیشمار

چون شاعر نیستم  ، شعرم  سرشار از اشکالات ادبی است .

فقط خواستم از قافله جدا نباشم  و حتی عقب قافله هم که شده ، هدیه‌ای پیشکش نمایم  .

هدیه به هر آنکه نامش مادر است .

( آنان که هستند و آنان که نیستند و نامشان پر افتخار و جاودانه است)

                آفریــــن بر همّت آنکس که نامش مادر است                 

می‌کنم جان را فدای آنکه اسمش مادر است

                     آنکــــــه آمد  ا ین  حدیث جاودان  ا ز  بهـر او                       

هست جنّت را مکان در  زیر پایـش مادر است

                      آنکه مینوشـد لبن بر طفل ، تا سیرابش  کنــد                      

نی‌به‌شیرش، بلکه باشیرازه‌ی‌جان مادر است

                                هم طبیب و هم پرستار است  بهرطفل‌خویش                                

میگشایـد پلک خود بیدار ، بامدادان  مادر است

                          آنکــه آید پا به پای کــــــــــودک خود  تا بلــوغ                          

با عصـای پیری و موی سپیــــدش مادر است

                       مرحــم  آرام بخش کودک ، در زمان گریـــه‌ها                       

ازصــدای  مهــــربان  و  لای لای  مادر است

آنکه از قوت‌اش بکاهـــد ، وانهـد بر کام طفل

منحصر‌باشد به‌عالم یکنفر ، وآنهم مادر است

 

                            همچوشمسی‌که بسوزد تا دهد گرما ز خود                              

آنکه سوزد تا کند گرم از وجودش  مادر است

                آنچه می‌سوزد بسان شمع سوزان در جهان                

اشک چشم  و سوز قلب مهـربان مادر است

                    کن تفکّـــر لحظه‌ای بر مسنـد و بر شأن خود                    

این‌نه‌از خود باشدت ، زنهــار دعای‌مادر است

                            گر بپرسی از مقــام مادران ،  گوینــــد جواب                            

شافــــــع روز جـزا و آخـرت هـــم مادر است

   گر  " رضـــا "  گوید ،  نمـاید جان  نثــار مادران  

اندک حقّـی از حقـــوق بی‌شمـــار مادر است

 روز مادر بر تمام مادران عزیز ، مبارک باد