امام حسین و عجمان

امسال محرم نیز در سوگ امام حسین(ع) و یارانش و مصائبی که بر خاندانش رفت , عزاداری شایسته ای در جهان معمول گردید و سهم ایرانیان در این عزاداری‌ها کماکان بیشتر و شایسته‌تر از بقیه بوده است. ولیکن در کنار اینهمه محبت و ارادت ایرانیان به امام حسین ، دستهایی در کارند تا این وابستگی و تعلق را ضعیف نمایند .   

اگر اهل گشتن در وبلاگ‌ها و سایت‌های منتقد اسلام و خواندن مطالب و مقالات سایت‌ها و وبلاگ‌های اسلام ستیز باشید ، شاهد موج انبوهی از کینه و نفرت از سوی این سایت‌ها و وبلاگ‌ها خواهید بود . یکی از ترفندهای اسلام ستیزان،ایجاد نزاع میان اسلام و ملی‌گرایی است و این افراد متاسفانه با استفاده ابزاری از نمادهای ملی ، می کوشند با طرح مسائلی همچون دشمنی پیامبر و امامان شیعه  ، با مردم ایران و ایرانیان میکوشند اسلام را تضعیف نموده و می‌خواهند ارتباط و تابعیت مردم ایران از یک پیامبر برخاسته از عرب را اسلام زیر سوال ببرند .

اسلام ستیزان با قراردادن اسلام در مقابل ایران ، متاسفانه تمام اشخاص دینی و مذهبی مورد احترام مسلمانان را مورد هجوم و حمله قرار می‌دهند ، به خصوص اینکه در ایام محرم فعالیت اسلام‌ستیزان علیه امام حسین(ع) شدت می‌یابد .

بسیاری از این افراد می‌کوشند با نقل احادیثی از امام حسین ، چهره ای ایران ستیز از او نمایش دهند .

اخیرأ سندی از کتاب "سفینة البحار" اثر "شیخ عباس قمی" به رؤیت اینجانب رسید که طی آن چنین ادعا شده بود که گویا امام حسین، ایرانیان را دشمنان تبار خود میدانسته و فرمان داده است : "ایرانیها را باید دستگیر کرد و به مدینه آورد، زنانشان را به فروش رسانید، و مردانشان را به بردگی و غلامی گماشت"!!
مستدرک علی السفینة ج 7 - ص 107 - 110
تفسیر علی بن إبراهیم : * ( ولو نزلناه على بعض الأعجمین فقرأه علیهم ما کانوا به مؤمنین ) * ، قال الصادق ( علیه السلام ) : لو نزل القرآن على العجم ما آمنت به العرب ، وقد نزل على العرب فآمنت به العجم ، فهذه فضیلة العجم ( 5 ) . معانی الأخبار : عن ضریس بن عبد الملک قال : سمعت أبا عبد الله ( علیه السلام ) یقول : نحن قریش ، وشیعتنا العرب ، وعدونا العجم . بیان : أی العرب الممدوح من کان من شیعتنا وإن کان عجما ، والعجم المذموم من کان عدونا وإن کان عربا ( 6 ) . سوء رأی الثانی فی الأعاجم مناقب ابن شهرآشوب : لما ورد بسبی الفرس إلى المدینة أراد الثانی أن یبیع النساء وأن یجعل الرجال عبید العرب ، وعزم على أن یحمل العلیل والضعیف والشیخ الکبیر فی الطواف وحول البیت على ظهورهم . فقال أمیر المؤمنین ( علیه السلام ) : إن النبی ( صلى الله علیه وآله ) : قال : أکرموا کریم قوم وإن خالفوکم

کتاب "سفینة " در ذیل واژه "عجم" احادیث مربوط به عجم را اورده و یکی از آن احادیث ، این حدیث است : عن ضریس بن عبد الملک قال : سمعت أبا عبد الله ( علیه السلام ) یقول : نحن قریش ، وشیعتنا العرب ، وعدونا العجم .
ترجمه ظاهری حدیث این است : از ابا عبد الله شنیدم : ما قریش هستیم و شیعه ما عرب و دشمنان ما عجم . ولی برداشتی که خود شیخ عباس از این روایت کرده این است . بیان: أی العرب الممدوح من کان من شیعتنا وإن کان عجما ، والعجم المذموم من کان عدونا وإن کان عربا
ترجمه : توضیح : عرب مدح شده کسی است که از پیروان ما باشد، گرچه عجم و عجمی که به بدی ذکر شده ، کسی است که از دشمنان ما باشد ، گر چه عرب!

سوء رأی الثانی فی الأعاجم :
لما ورد بسبی الفرس إلى المدینة أراد الثانی أن یبیع النساء وأن یجعل الرجال عبید العرب ، . فقال أمیر المؤمنین ( علیه السلام ) : إن النبی ( صلى الله علیه وآله ) : قال : أکرموا کریم قوم وإن خالفوکم ، وهؤلاء الفرس حکماء کرماء ، فقد ألقوا إلینا السلام ، ورغبوا فی الإسلام ، وقد أعتقت منهم لوجه الله حقی وحق بنی هاشم -
ترجمه :
بدی رای عمر نسبت به عجم:
هنگامی که به اسیر کردن ایرانیان دستور داده شد ، عمر خواست زنان را بفروشد و مردان را برده عرب کند ولی امیر المومنین (ع) فرمود که پیامبر فرموده اند : بزرگان هر قومی را بزرگ بدارید گر چه با شما مخالف باشند ....(ادامه سخن امیر المومنین) و این ایرانیان ، حکیمانی بخشنده هستند که به ما صلح هدیه کرد ه اند و به اسلام رغبت نشان داده اند ، پس من به خاطر خدا ، تمام حق خود و بنی هاشم را می بخشم و انها
را آزاد میکنم.

در این حدیث نکات ذیل قابل توجه است :

۱-  حدیث مزبور روایت شده از امام صادق (ع) است نه امام حسین! منشأ اشتباه نویسنده کنیه "ابی عبدالله" است که در مورد هر دو امام بکار میرود. اما از آنجاییکه راوی حدیث "ضریس بن عبدالملک" از معاصران امام صادق (طبق فهرست شیخ طوسی) بوده است ، حدیث به زمان ایشان برمیگردد . اما امام صادق (همچون امام حسین) نه تنها مقام و موقعیتی در حکومت نداشته‌اند تا چنان فرمانی علیه ایرانیان صادر کنند ، بلکه خود توسط همان حکومت به شهادت رسیده‌اند!

۲- دنباله حدیث نشان میدهد که دستور اسارت و بیگاری ایرانیان مربوط به رأی عمربن خطاب خلیفه دوّم مسلمانان میباشد که در زمان خلافت او جنگ میان اعراب و ایرانیان اتفاق افتاد ، نه رأی امام صادق! چنانکه مینویسد: "سوءُ رأی الثانی فی الاعاجم ..." یعنی : رأی بد و ناشایست خلیفه دوّم درباره عجم ها ...". با وجود چنین صراحتی ، نویسنده بی اطلاع گمان برده که این عنوان ، دنباله حدیث امام صادق است و توّجه نداشته کتاب "سفینة البحار" در حکم فهرست "بحار الانوار" مجلسی است و عناوین "بحار الانوار" را در پی حدیث می‌آورد .

۳- پشت سر رأی خلیفه دوم ، این عبارت آمده است که علی علیه السلام با این رأی مخالفت نمود و گفت: "پیامبر(ص) فرمود که اشخاص بزرگوار از هر قوم را گرامی دارید ، هر چند با شما مخالفت کرده باشند و این ایرانیان مردمانی فرزانه و بزرگوارند که اظهار صلح به ما کردند و رغبت به اسلام نمودند و من برای رضای خدا از حقّ خود و بنی هاشم بخشی از این اسیران را آزاد ساختم.""  (۲)

۴-  در پی همین حدیث ، ذیل عنوان بالای صفحه "مدح العجم و ما یتعلق بهم" احادیثی چند در مدح ایرانیان آمده است .

۵- سند این حدیث به لحاظ علم رجال (حدیث شناسی) ضعیف است و اساساً معلوم نیست خلیفه دوّم چنین دستوری درباره اسیران ایرانی داده باشد. بعید نیست با توّجه به شرایط زمان صفویه و جنگهای طولانی میان ایرانی و عثمانی (نبرد میان شیعه و سنی) کسانی حدیث مزبور را به قصد تشدید شکاف بین شیعه و سنی ساخته و پرداخته باشند (والله اعلم).»