عاملان واقعه ششم بهمن 1360 آمل

اتحادیه کمونیست های ایران در تابستان ۱۳۵۵ تشکیل گردید . اجزای متشکله این اتحادیه را دو گروه کوچکتر به نامهای سازمان انقلابیون کمونیست و گروه پویا تشکیل می‌دادند .

۱- سازمان انقلابیون کمونیست در سال ۱۳۴۸ پیرو تشکیل یک محفل دانشجویی در خارج از کشور که به عقاید مارکسیستی روی آورده بود ایجاد گردید . این سازمان عمده فعالیت خود را در خارج از ایران سازمان داده و بطور کلی در میان دانشجویان ایران مقیم خارج از کشور فعالیت تبلیغاتی و تشکیلاتی می‌نمود . در طی سالهای ۴۸ تا ۵۵ این گروه توانسته بود تعدادی از دانشجویان مقیم خارج از کشور را به گرد خود متشکل نماید . نشریه این گروه که « کمونیست » نام داشت ، تا ۲۸ شماره منتشر گردید و بطور عمده در خارج از کشور پخش می‌گشت . این نشریه مقالاتی درباره سیاستهای رژیم شاه ، امپریالیسم آمریکا ، و موقعیت جماهیر شوروی و همچنین مقالاتی در جدل با سایر گروههای سیاسی ایران منتشر می‌نمود . اکثر اعضای متشکل این سازمان را که عبارت از 50 تا 60 تن بود دانشجویان و روشنفکران مقیم خارج تشکیل می‌دادند . این سازمان با تشکیل کمیته‌های دانشجویی در کنفدراسیون دانشجویان ایرانیخارجکشور فعالیت می‌نمود و از این طریق کوشش در تبلیغ سیاستها و مواضع خویش در درون کنفدراسیون می‌کرد .

۲- گروه پویا  شامل چند نفر از اعضای محفل « گروه فلسطین » بود که در زمان پهلوی از ایران به خارج از کشور گریخته و مدتی در عراق و سپس در لبنان فعالیت داشتند . این گروه در تابستان ۱۳۵۵ پس از آشنایی با «سازمان انقلابیون کمونیست» با آن متحد شده و « اتحادیه کمونیست های ایران » را بنا نهادند .

اتحادیه کمونیست های ایران توانست در خارج از کشور حدود ۲۵ شماره از نشریه خود بنام حقیقت را منتشر می‌نمود و فعالیت‌های آن از بدو تشکیل تا پیروزی انقلاب در بهمن ماه ۱۳۵۷ ادامه همان فعالیت‌های گذشته بود . این اتحادیه بعد از انقلاب وارد ایران شده و دستگاه فعالیت و تبلیغات خود را در ایران به راه انداختند .

این گروه در ابتدا مدعی پشتیبانی از انقلاب بود ، ولی شدیدا از اسلامی بودن آن ابراز انزجار می‌نمود و اعتقاد داشت که رهبری امام ، قدرت هدایت این حرکت را تا به آخر ندارد و لذا شکست خواهد خورد . و بدین ترتیب در زمان برگزاری رفراندوم جمهوری اسلامی ، رفراندوم را تحریم نمود . 

اتحادیه کمونیستهای ایران فعالیت خود در زمینه‌های مختلف گسترش داد و هرچند در زمان برگزاری انتخابات مجلس خبرگان آن را تحریم نمود و حتی به هنگام رأی‌گیری قانون اساسی جمهوری اسلامی ، بدلیل مشروعه گری و استبداد در پرده دین ، رای مخالف داد . ولی از تسخیر لانه جاسوسی توسط دانشجویان مسلمان پیرو خط امام ، به پشتیبانی برخاست .

به دنبال اعلام مبارزه علنی و بعضاً مسلحانه مخالفان جمهوری اسلامی در سال 1360 «اتحادیه کمونیست های ایران» نیز با ارزیابی موقعیت جغرافیایی جنگل های آمل ، آنجا را برای اختفا و عملیات چریکی مناسب تشخیص داد و نیروهای خود را در آنجا مستقر کرد. گمان اتحادیه این بود که به خاطر وضعیت اجتماعی منطقه آمل و بافت دهقانی جمعیت اطراف آن ، در صورت حمله به شهر ، مقاومت پراکنده نیروهای انقلاب اسلامی به سرعت سرکوب می شود و در مرحله دوم پس از قطع خطوط ارتباطی و تقویت نیروهای مخالف داخل شهر دیگر مناطق مازندران نیز به تصرف نیروهای اتحادیه در می آید و آن گاه آحاد مردم در یک زنجیره متشکل در سراسر ایران به پا می‌خیزند و رژیم جمهوری اسلامی را ساقط می کنند .

آنها تحت عنوان سربداران ، به هنگام ورود به شهر آمل در نیمه‌شب سه‌شنبه 6 بهمن 1360 به دو گروه تقسیم شدند و حمله خود را غافلگیرانه آغاز نمودند . گروه اول وارد شهر شده به گشت‌زنی پرداختند و هر کس را که حزب‌اللهی و پاسدار تشخیص می دادند ترور کردند و سپس به کمیته انقلاب اسلامی شهر حمله نمودند. مردم آمل که با صدای تیراندازی و شلیک آر پی جی ۷ به خیابان ها آمده بودند و متوجه وقایع شده بودند برای دفاع آماده شدند و حرکت حماسی خود را آغاز کردند. مردم روستاها به صورت خودجوش به کمک نیروهای انتظامی شتافته و سریعاً به مقابله برخاستند و غائله در چند ساعت فرو نشست. در این واقعه ٣٤ نفر از کمونیست‌ها کشته ، چندین زخمی و ٣٠ نفر نیز دستگیر شدند .