پیشواز بهار

بهار آزادی

چـه شــود اگر گـذارم سـر خـود بـه دوش بـاران
و بنــوشـم از لبانــش دو سـه جرعـه از بهــاران

تن تشنــه را سپـارم، به طـراوت جســـــــورش
و چـــو بیــد گیسـوان را کنـم از شعـف پریشـان

نفسـش مسیـــح گونه بدمـد شفـای مستـــــی
بـه عروق سرد هستـی و رهـانــَدم ز حـرمــــان

بشوم چو لاله دربست ، ز شراب ژالـه سرمست
برســـد نـدا  ،  "بنـــوش و به بهاریان بنوشــــان"

و بنفشه‌ها به شبنم ، سر و روی خویش شویند
کـه پرنده‌ای کـُنــدشان، به ترانه بوســـــه باران

چو شکوفه‌های بی‌تـاب و جـوانـه‌های بی‌خـواب
غـزلـم به رقـــص آیـــد ، بـه تـرّنــــم هـَـــــزاران

چـه شـــود اگـر نسیمـی بــوزد ز سمـت البــــرز
کــه بـه بـیقـرار ِ غـربـت خبـــری دهــــد ز یــاران

خبـــری به ســرخی ِ گل و بــه لحـــن سبـز بلبل
همــه مـژده‌ی رهـایی ، ز حصـار هر چـه زنــدان

خبـراز طلـوع امیــد به مـرام گـــرم خـورشیــــــد
که ز روزگار جمشیـــد شـده چیـــره بر زمستــان

بــرســد صـدای عـاشــق، به شفـاعــت شقایـق
بـــه هــر آن کجا که شایـــد ، برسد صدای انسان

بــه چَکاد بی‌قـــراری ، بـه خلــوص ، استــــواری
بـه نهایــت شکفتـــن و صعـــــود ســرخ عصیـــان

دگـرم مگـــو چـه شایـــد ؟ بگــذر ز هـر چـه" باید"
بگـــــذار تا گـــذارم ، ســـــر خــود به دوش بـاران

 Vida  Farhoodi