تمثال پیامبر در قرآن

"یا أیها النبی إنا أرسلناک شاهداً ومبشراً ونذیراً  و داعیاً إلی الله بإذنه وسراجاً منیرا؛

ای رسول ، ما تورا به رسالت فرستادیم تا الگو و شاهد باشی و  رحمت الهی را مژده‌دهنده و  عقوبت  خدا را هشداردهنده و به اذن حق ، خلق را به سوی خدا دعوت‌کننده  و برای آنان چراغی فروزان و روشنایی بخش  . )سوره ی احزاب آیه ی 45 – 46)

قرآن پیامبر را با 5 شاخص به تصویر کشیده است :

1- شاهداً   :

شاهد بودن پیامبر جنبه کمال خدا را به خلق نمایاندن است . خلق برای نیل به کمال (خداگونه شدن) ، نیاز به نمونه و الگویی از یک انسان کامل دارند که پیامبر بهترین و کاملترین شاهدی است که صفات کمالیه خداوند در وی به تصویر کشیده شده است و خدا را میتوان در وی مشاهده نمود .  

2 و 3 - بشیراً و نذیراً  :

بشیر بودن پیامبر جنبه رحمانی خداوند  و نذیر بودن او جنبه جلالی خدا را به خلق نشان میدهد. جلال مطلق هیچوقت بتنهایی ظاهر نمیشود ، همیشه همراهش جمال خداوندی خودنمایی میکند . پیامبر بهترین شاخص صفات جمالیه و جلالیه خداوند است و خلق را با این صفات به سمت خداوند میخواند و اینجاست که چهارمین مشخصه پیامبر ظاهر میشود .

4 - داعیاً  :

وقتی تمامی وجود پیامبر آینه تمام نمای وجود و صفات خداوند اعم از ( کمالیه و جمالیه وجلالیه ) باشد . پر واضح است که این آینه با اذن و اجازه ربوبی ، خویشتن  را در معرض نگاه و دیدگان خلائق قرار میدهد تا آنها را به دیدن خالق در این آینه دعوت نماید .

5- سراجاً و منیراً :

خلائق ، تحت دعوت پیامبر و با دیدن خدا در آینه وجود پیامبر و الگوپذیری از آن ، به تدریج به مرحله ای میرسند که خود نیز بازتابی از انوار خداوند شده و امکان رویت وجود و صفات ثلاثه‌ی ربوبی در آینه وجود خویش را می‌یابند .

البته دیده شدن هرکس ( یعنی کس خدایی‌ شده‌ی هرکس ) توسط خودش در آینه خودش ، مستلزم نوری است که در فرآیند بازتاب آن نور وجودش مرئی و قابل مشاهده گردد . بی تردید آن نور چیزی جز نور وجود پیامبر و نور وجود انسانهای کامل که حجت خدا بر روی زمین هستند ، نخواهد بود .

و لذا همواره ، حضور انسانهای کامل (حجت‌خدا) در عالم بعنوان یک ضرورت ، وجود داشته است تا نور حق را به عالمیان برسانند . و عالم هیچگاه بدون انسان کامل و تداوم سراج منیر نبوده است .