میلاد پس از شهادت

نور زهرا ز ازل بــــود همان سر نهان

دست حق پرده برافکند و نمودش عیان

سالروز میلاد اسوه تمام عیار مکارم اخلاق و قله رفیع ایمان ومعرفت ،عطای خداوند سبحان وشکوفه های درخت انسانیت ، همتای امیرمومنان و الگوی بی بدیل بانوان جهان ، صدیقه کبری فاطمه زهرا ، مبارک باد .   

درمسئله‌ی شهادت حضرت زهرا اختلاف نظر وجود دارد . براساس روایات مختلف شیعه و سنی ، برخی معتقدند ضرب و شتم رخ داده و گروهی می‌گویند هجوم مردان عرب با سر و صدا و جار و جنجال آغاز شده و صرفا تهدید به حمله‌ی فیزیکی رخ داده است .  در هر صورت ، این حمله‌ چه فیزیکی بوده و چه روانی و تبلیغاتی ، می‌توان گفت «هجوم» و «حمله» یکی از عوامل مهم گوشه‌ گیری و بیماری و جان باختن و مخفی بودن قبر حضرت زهرا بوده است.

این شهادت ، صرف‌نظر از کیفیت آن و هرگونه که اتفاق افتاده باشد ، نماد «اقلیت‌کُشی» و «توحش قدرت حاکم» در جهان اسلام و جامعه‌ی مسلمانان است. این اقلیت‌کُشی و توحش قدرت حاکم ، بارها و با طلوع و افول هر حاکمیت دروغینی که در طول تاریخ به نام خداوند و تحت عنوان «حکومت اسلام » بوجود آمده ، رخ داده ، و کماکان رخ میدهد .

همواره و هنوز، مخالفان و منتقدان قدرت و طبقه‌ی حاکم در جهان اسلام ، هرچند نخبه و خاص باشند (همان‌طور که علی و فاطمه از جوانب مختلف بسیار خاص بودند) ، نه تنها قدر نمی‌بینند و ارج گزارده نمی‌شوند ، بلکه به آنان «هجوم» می‌شود . با بررسی و تامل در جهان اسلام ، یکسو حاکمان مهاجمند و سوی دیگر مظلومان بی‌دفاع اقلیت‌ها ، این اقلیتها چه زبانی و نژادی و اقتصادی و قومی باشند و چه دینی و مذهبی و سیاسی ، فرقی نمیکند ، همه و همه در بهترین حالت و سعادت‌مندانه‌ترین وضعیت ، با تمسخر و تحقیر زندگی می‌کنند.

اگر اعراب تازه‌مسلمان‌شده از رهگذر ذهن‌های بدوی و آموزش ندیده‌ی خود ، مفهوم خلافت را جعل نمی‌کردند و کار را به کاردان (امامان همام) می‌سپردند و می گذاشتند حکومت حداقل به ملاک‌های قرآنی حاکمیت که مشروط به عدالت و قسط است و همچنان در میان مومنان می‌چرخد و ابدی و مادام‌العمر نیست ، مستقر گردد ، هیچ‌گاه توپ قدرت میان اقوام و خویشان حاکمان و همفکران ، دست به دست نمی‌چرخید و صدای مخالف شنیده می‌شد و شاید امروز شاهد تکثر و چندصدایی و آزادی شهروندان در کشورهای اسلامی می‌بودیم .

شعر زیبای «اقبال لاهوری» درباره حضرت زهرا (سلام الله علیها)

مریم از یک نسبت عیسى عزیز     ***     از سه نسبت حضرت زهرا عزیز
نور چشم رحمه للعالمیـــــــــــن     ***     آن امام اولیـــــــن و آخـریــــــــن
آنکه جان در پیکر گیتـى  دمیـد      ***     روزگار تازه آییــن آفـریـــــــــــــد
بانـوى آن تاجـــدار اهـل أتـــــى      ***     مرتضـى مشکل گشـا ، شیرخــدا
پادشـاه و کلبــــه‌اى ایــــوان او      ***     یک حسـام و یک زره سامـان او
مـادر آن مرکـز پرگار عشــــق      ***     مـادر آن کاروان سـالار عشــــق
آن یکـى شمــع شبستان حــرم      ***     حـافـــظ جمعیــت خیــــــــــرالامـم
تا نشینـد آتش پیکار و کیــــــن      ***      پشـت پـا زد بـر ســر تاج نگیــــن
در نواى زندگى سوز از حسین     ***      اهل حـق حـرّیـت آمــوز از حسین
سیرت فـرزنــدهـا از امّهـــــات     ***      جوهـر صـدق و صفــا از امّهــات
مـزرع تسلیــم را حاصل بتــــول    ***     مـادران را اسوه کامــل بتـــــــول
بهرمحتاجى دلش آنگونه سوخت   ***      با یهودى چادر خود را فروخــــت
نورى و هم آتشــى فرمانبـــرش    ***     که رضایش در رضاى شوهــرش
آن ادب پرورده‌ى صبـر و رضــا    ***     آسیـاگــردان و لـب قـــرآن ســـرا
گریـه‌هاى او ز بالیــن بى‌نیـــــاز    ***     گـوهـر افشانــدى بدامان نمــــــاز
اشک او برچید جبرئیـل از زمین   ***     همچو شبنم ریخت برعرش بریــن
رشته‌ى آیین حــق زنجیـر پاست    ***     پاس فرمان جناب مصطفـى است
ورنـه گرد تربتـش گردیدمـــــــى    ***     سجده‌ها بر خاک او پاشیـدمــــــى